PL
PL
PL

Metody terapii

Medycyna ortopedyczna wg Cyriaxa

Przez zaproponowany w metodzie wywiad i badanie kliniczne uzyskujemy kompletną informację na temat badanego pacjenta. Symptomy i objawy są interpretowane i skatalogowane w formie „wzorców klinicznych” (czyli szczególnych zachowań zaburzeń lub grup zaburzeń). Dla wielu zaburzeń metoda oferuje lokalne, bezpośrednie, sprawne i korzystne ekonomicznie leczenie. Różnicowanie można przeprowadzić przez szczegółowy wywiad i badanie funkcjonalne. Myśląc klinicznie zgodnie z zasadami medycyny ortopedycznej wg Cyriaxa mamy doskonałe możliwości diagnostyki różnicowej. Dokładną lokalizację podrażnionych struktur można poznać albo przez obecność objawów lokalizujących albo przez palpację.

Zastosowanie:

  • zapalenia ścięgien, kaletek
  • zmiany zwyrodnieniowe, wolne ciałka stawowe
  • zapalenia stawu (reumatyczne, mechaniczne)
  • dolegliwości bólowe kręgosłupa
  • niestabilności, stenoza kręgosłupa

Terapia manualna wg Ackermanna

Możliwości jakie niesie ze sobą metoda dr Ackermanna są ogromne. Metoda diagnozy i terapii wg koncepcji Ackermanna, jest obecnie jedną z najbardziej skutecznych i komplementarnych metod leczenia manualnego.

Wyróżnia się ona szybką i celową diagnostyką, a postępowanie terapeutyczne jest tu precyzyjne i dokładne. Wykonując zabieg terapeuta bardzo dokładnie wie co chce osiągnąć i dlaczego. Nie ma tu miejsca na przypadkowe zabiegi. W praktyce terapia wymaga szerszego spojrzenia na przyczyny dolegliwości i ich złożoność. Kompensacja, którą rozpoczął „zablokowany” staw wymaga od terapeuty adekwatnego postępowania. Poszczególne techniki zabiegowe w tej metodzie ograniczają się dokładnie do jednego segmentu, dlatego zostaje „odblokowany” tylko i wyłącznie ten kręg, który powoduje dolegliwości bólowe u pacjenta.

Zalety metody dr Ackermannaa:

  • szybka ocena przemieszczeń w obrębie miednicy
  • natychmiastowe testy różnicujące przyczyny funkcjonalne i strukturalne
  • efektywne i skuteczne techniki korekcyjne
  • możliwość zastosowania technik alternatywnych
  • wykonywanie zabiegów docelowych (w konkretnym miejscu i kierunku)
  • reguła 80% – przewidywalne kierunki przemieszczeń w określonych segmentach kręgosłupa
  • duża skuteczność metody w pracy z pacjentem
  • dobrze wykonany zabieg nie wymaga od terapeuty dużej siły

FOI® czyli Funkcjonalna Osteopatia i Integracja

FOI®, czyli Funkcjonalna Osteopatia i Integracja jest niezależną metodą terapii narządu ruchu. Wynika z idei, że wszystkie stawy organizmu są ze sobą wzajemnie powiązane. Stanowi niezależną koncepcję terapeutyczną w zakresie osteopatii i terapii manualnej. FOI® poprzez holistyczny sposób podejścia do pacjenta jest terapią całego ciała. Zakłada ona, że na problem, który powstał w aparacie ruchu, organizm człowieka reaguje jako całość. Ludzkie ciało zmuszone zostaje skompensować w jakiś sposób powstałe zaburzenie. Praktyka pokazuje, iż mechanizmy kompensacyjne są rozproszone po całym ciele, do tego zawsze według ustalonego wzorca.

Zalety FOI®:

  • szybka i efektywna diagnoza
  • łatwe w rozpoznaniu i leczeniu związki przyczynowo-skutkowe
  • szybkie efekty i wysoka skuteczność stosowanych technik
  • delikatny i bezpieczny sposób przeprowadzania zabiegów
  • brak przeciwwskazań dla tego typu terapii 
  • łatwość w określaniu rokowań co do przebiegu terapii
  • duża skuteczność metody w pracy z pacjentem
  • techniki alternatywne dla manipulacji
  • techniki dostosowane również dla kobiet (nie wymagają dużej siły)

Metoda wg Briana Mulligana

Koncepcja diagnostyczno-terapeutyczna mobilizacji stawowej połączonej z ruchem. „NAG’s”, „SNAG’s”, „odwrotne NAG’s” oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. MWM’s/. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta.

Atutem koncepcji Mulligana jest:

  • całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik kinezyterapeutycznych
  • funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji;
  • łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie
  • stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu;
  • wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej
  • polecenie „zadania domowego” dla pacjenta, polegającego na wykonywaniu indywidualnie dobranych ćwiczeń
  • pacjent nie jest biernie poddawany terapii, lecz aktywnie w niej uczestniczy;

Medical Taping Concept

Podstawowe zasady Tapingu Medycznego (Medical Taping Concept) wywodzą się z Japonii i Korei, gdzie w latach 70-tych powstała koncepcja całej metody. Metoda ta polega na aplikacji na ciele, w ściśle określony sposób, specjalistycznego elastycznego plastra. Nalepiony plaster jest źródłem bodźców wyłącznie mechanicznych (nie jest nasączony żadnym lekiem) i w zależności od rodzaju plastra, sposobu i miejsca aplikacji, ma różnorakie oddziaływanie.

Zastosowanie:

  • bóle kręgosłupa
  • bóle kolan (np. dolegliwości ze strony stawu rzepkowo-udowego, ”kolano skoczka”)
  • dolegliwości bólowe barku, zapalenia pochewek ścięgnistych (np. w okolicy nadgarstka)
  • bolesność okolic przyczepów (np. „ łokieć tenisisty” , „łokieć golfisty”, „ostroga piętowa”)
  • stan po skręceniach i zwichnięciach stawów, paluch koślawy (Hallux valgus)
  • dolegliwości ze strony ścięgna Achillesa
  • obrzęki, niestabilność stawów, uszkodzenia mięśni, więzadeł
  • poprawa propriocepcji (lepsza stabilizacja i koordynacja)
  • usprawnienie procesów gojenia po urazach i operacjach (np. po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, lub szyciu ścięgna Achillesa)
  • podniesienie sprawności i wydolności a także zmniejszenie ryzyka kontuzji, podczas uprawiania sportu
  • korekcja wad postawy (np. skolioza)
  • blizny, krwiaki
  • wskazania do drenażu limfatycznego - zaburzenia krążenia chłonki, obrzęki - występujące z powodu choroby, po urazach lub w okresie ciąży

Dekompresja kręgosłupa

To nieinwazyjna alternatywa dla operacji chirurgicznych, która może przyczynić się do łagodzenia dolegliwości bólowych pleców. Terapia polega na oddziaływaniu precyzyjnie ukierunkowanych sił dekompresyjnych na poszczególne stawy kręgosłupa. Podczas zabiegu wykorzystywany jest zaawansowany technologicznie, wieloczęściowy stół z regulacją kątów, który umożliwia spersonalizowanie parametrów do potrzeb każdego pacjenta.

Dekompresja kręgosłupa zalecana jest w przypadku:

- zmian zwyrodnieniowych,

- przewlekłego bólu dolnego odcinka kręgosłupa,

- dyskopatii w odcinku szyjnym lub lędźwiowym,

- bólu pleców kwalifikującego do operacji kręgosłupa,

- skoliozy.

Dekompresja kręgosłupa może przynieść efekt terapeutyczny w postaci zmniejszenia tarcia w przestrzeniach międzystawowych poszczególnych kręgów kręgosłupa. Dzięki temu może zwiększyć się ruchomość stawów i zmniejszyć odczucia bólowe w obrębie pleców.